สวัสดีครับ วันนี้ขอพักเรื่องหนักๆเอาไว้ก่อนนะครับ ที่เห็นรูปข้างบนก็คืองูบิน หรือที่จริงควรจะเรียกว่างูร่อนมากกว่านะครับ เป็นรูปจากเว็บ nationalgeographic.com อีกแล้วครับ ผมชอบเข้าไปอ่านและไปดูรูปที่เว็บนี้มากครับ เพราะมีแต่รูปสวยๆทั้งนั้น และที่สำคัญเว็บนี้(หรือหนังสือ national geographic เอง) มีความน่าเชื่อถือเชิงวิชาการในระดับสูงมาก คือสามารถใช้ข้อมูลในการอ้างอิงทางวิชาการได้ในระดับหนึ่งเลยเชียวครับ ใครที่สนใจผมอยากใ้ห้ลองเข้าไปเยี่ยมชมเว็บดูนะครับ รับรองจะติดใจ ถ้าเบื่อภาษาอังกฤษก็ไม่เป็นไรครับ เอาอย่างผมก็ได้ คือดูรูปอย่างเดียว แต่ปกติแล้วผมก็อ่านด้วยนะครับ คืออยากฝึกภาษาอังกฤษด้วย เหนื่อยหน่อยครับ แต่ก็ได้ความรู้เยอะเหมือนกัน
ว่ากันต่อ เจ้างูร่อนที่ว่านี้พบได้ที่เขตพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ครับ ก็แถบบ้านเรา เรื่อยไปจนถึงอินโด มาเลเซียครับ มีสารคดีที่มาถ่ายทำที่ป่าในมาเลเซียกันด้วย ถ้าสนใจก็หาดูได้จากเว็บนี้เหมือนกันครับ เอาละครับ มาว่าเรื่องเจ้างูร่อนกันต่อ วิธีการที่มันใช้ในการร่อนนี้ก็คือมันจะกระโดดลอยตัวจากยอดไม้สูงๆ คงไม่เชิงกระโดดจริงๆ หรอกครับ แต่เป็นการดีดตัวมากกว่า ลอยออกไปตรงที่ที่มันต้องการจะไป ในขณะที่ลอยอยู่ในอากาศมันก็จะทำตัวแบนๆ หรือทำซี่โครงบานนั่นเองครับ ซึ่งจะทำให้มันร่อนไปในอากาศได้เป็นเวลานานอยู่พอสมควรเหมือนกัน ไม่แค่นั้นนะครับ มันยังสามารถบังคับเลี้ยวกลางอากาศได้ด้วย โดยการทำตัวยืดๆหดๆนี่แหละครับ
ธรรมชาติรอบๆตัวเรามีเรื่องราวอะไรที่แปลกๆที่เรายังไม่รู้อีกเยอะเลยนะครับ โดยเฉพาะเรื่องของพวกสัตว์ป่าหรือสัตยว์ในทะเลน้ำลึก เอาไว้มีโอกาสคราวหน้าผมจะเอามาเล่าให้ฟังเรื่อยๆ สลับกับเรื่องของโรค VHL นะครับ จะได้ไม่เบื่อกันไปซะก่อน
สำหรับเรื่องของสุขภาพส่วนตัวของผมเองตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงเป็นพิเศษ จะมีก็แต่เบาหวานครับ ที่ยังคงอยู่กับผมมาอย่างใกล้ชิดสนิทสนม ไม่เคยห่างสายตาไปไหนเลย ตอนนี้ก็เลยพยายามหาวิธีการจัดการกับมัน ในเมื่อควบคุมอาหารได้ยากผมก็เลยพยายามออกกำลังกายให้มากขึ้นครับ ตอนนี้ก็เดินสายพานทุกวัน ฟังดูเหมือนดีจัง แต่ที่จริงแล้วเพิ่งทำได้สามสี่วันเองครับ ก็จะพยายามต่อครับ แล้วก็จะวัดน้ำตาลทุกวัน ดูซิว่าถ้าทำอย่างนี้ได้เป็นเดือนๆ แล้วมันจะดีขึ้นหรือเปล่า ต้องลองกันหน่อยละครับ
สำหรับวันนี้คงพอเท่านี้ก่อนนะครับ ขอให้มีความพยายามกับสิ่งที่ำกำลังทำกันทุกคนและสนุกกับสิ่งที่ทำนะครับ สวัสดีครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น