สวัสดีครับ
ค่ำวันพฤหัสนี้หวังว่าทุกคนคงยังมีความสดชื่นกันอยู่หลังจากผ่า่นการทำงานมาสี่วันของอาทิตย์นี้นะครับ ส่วนผมก็ไม่ค่อยสดเท่าไหร่ ง่วงตลอดครับ เป็นธรรมดาของผมไปแล้วครับที่จะต้องง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา ที่ผ่านมาบางครั้งยังหลับในที่ประชุมเลยครับ .. แฮ่ะๆ ไม่ค่อยดีเท่าไรเลยนะครับ ผมเป็นอย่างนี้ประจำครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน จะไปโทษเรื่องสุขภาพก็ไม่รู้จะโทษดีหรือเปล่า ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นอย่างนี้บ้างหรือไม่ เอามาเล่าสู่กันฟังในนี้บ้างนะครับ
วันนี้เอาเรื่องของกรรมหรือที่จริงก็คืออะไรก็ไม่ทราบเหมือนกัน มันเป็นอะไรที่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ก็นึกได้แค่เรื่องเดียวครับ ว่าคงเป็นเรื่องของกรรมนี่แหละ ที่เอาเรื่องนี้มาเขียนก็เพราะว่ามีเรื่องที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาผมเองเมื่อวานนี้ครับ เรื่องก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่ก็อยากเอามาแชร์กันในที่นี่ครับ ซึ่งเรื่องที่เกิดก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับรูปเจ้ากบน้อยข้างบนนี้หรอกนะครับ เอามาลงไว้เพราะมันดูน่ารักดี ตาโตดีครับ
เรื่องก็มีอยู่ว่าเมื่อวานนี้ตอนค่ำๆ ขณะที่ผมกำลังขับรถกลับบ้านอยู่นั้น ตอนที่ขับมาถึงใกล้ๆหมู่บ้านบนถนนเลียบคลองสาม รังสิต ก็มีรถยนต์กระบะจากฝั่งตรงข้ามจะออกจากซอยและตัดเข้าเลนที่ผมกำลังมุ่งหน้าไป ผมก็ชะลอรถเพื่อให้เค้าเข้าเลนมาได้ครับ เค้าก็ค่อยๆขับเข้ามาอย่างช้าๆเพราะรถมันติดมาก แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งขับตัดหน้ารถเค้าออกมาเพื่อจะข้ามไปอีกเลนหนึ่ง ที่จริงมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันนี้ก็ขับช้าๆ ครับ และรถกระบะคันนี้ก็เห็นแล้วและชะลอรถให้มอเตอร์ไซค์ขับผ่านไปได้ แต่ปัญหาก็คือว่าพอมอเตอร์ไซค์รับจ้างโผล่ล้อหน้าออกมาพ้นเลนกลางได้นิดเีดียว ทันใดนั้นก็มีรถมอเตอร์ไซค์อีกคันหนึ่งซึ่งขับตรงเส้นกลางถนนพอดี พุ่งเข้ามาชนมอเตอร์ไซค์รับจ้างครับ ชนไม่แรงนัก แต่ทั้งคู่ก็รถล้มและคนก็กระเด็นไปกันคนละทาง ทั้งสองคนสวมหมวกกันน็อกครับ ก็เลยไม่เป็นอะไร แต่ก็เห็นมีเศษชิ้นส่วนจากรถมอร์เตอร์ไซค์ของคนใดคนหนึ่งหรืออาจจะจากรถของทั้งคู่กระจายอยู่บ้างเหมือนกันครับ ทั้งสองคนปลอดภัยดี แต่ปัญหาก็คือมีรถมอร์เตอร์ไซค์คันใดคันหนึ่งนี่แหละครับ เสียจังหวะและเซไปโดนรถกระบะคันนั้นเข้า ทั้งหมดก็เลยต้องจอดรถข้างทางและคุยกันว่าจะเอาอย่างไรกันดี ส่วนรถผมที่ตามมาติดๆ ปลอดภัยดีครับ... เรื่องก็มีเท่านี้นะครับ
ที่ผมคิดวนเวียนอยู่ในใจก็คือ ทำไมรถกระบะคันนั้นจึงโชคไม่ดี เข้ามาอยู่ข้างหน้าผมเพื่อที่จะถูกเฉี่ยว... เค้าขับเข้ามาหน้ารถผมได้แค่สามสิบวินาทีเท่านั้นเองครับ เหมือนกับว่าเข้ามาเพื่อจะถูกเฉี่ยว และเข้ามารับแทนผมอะไรอย่างนั้น ผมนึกเห็นใจเค้าครับ และก็งงงงกับเหตุการณ์ทั้งหมด แล้วก็ไม่รู้จะอธิบายเหตุการณ์นั้นอย่างไรดี ว่าเกิดจากเคราะห์กรรม หรืออะไร? อย่างไร?
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร หน้าที่ของเราที่เกิดมาแล้วก็คงเป็นเรื่องของการทำตัวให้พ้นจากความทุกข์ครับ ผมเชื่อว่าอย่างนั้นครับ ทำอย่างไรใจจะมีแต่ความสุข สุขจากความสงบ สว่างและสะอาดครับ ขอให้ทุกท่านมีกำลังใจที่เข้มแข็งและมีแต่รอยยิ้มตลอดไปครับ สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น