nationalgeographic.com
ไม่ได้เขียนในบล็อกก็นานมากเลยนะครับ ช่วงที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายครับ ส่วนตัวผมก็เดินทางไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ทั้งใกล้และไกลครับ นี่ก็ใกล้จะเดินทางอีกแล้ว คราวนี้จะไปเมืองจาการ์ต้า อินโดนีเซียครับ คราวนี้ไป 5 วัน หวังว่าคงจะได้เก็บเรื่องราวเอามาฝากกันบ้างนะครับ
สำหรับวันนี้อยากจะเอาเรื่องของพี่ชายมาเล่าสู่กันฟังนิดหน่อยครับ พี่ชายผมเพิ่งผ่านการผ่าตัดสมองเอาเนื้องอกออกไปเมื่อประมาณ 3 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เองครับ เป็นครั้งที่ 4 ของแกแล้ว ซึ่งจำนวนครั้งก็เท่ากับผม ที่ผ่ามา 4 ครั้งแล้วเช่นกัน การผ่าตัดคราวนี้ของพี่ชายไม่ค่อยจะราบรื่นเหมือนครั้งที่แล้วๆมาครับ เพราะว่าคราวนี้มีเนื้องอกที่โตมีขนาดใกล้ๆกันที่หมอจะเอาออกอยู่ 2 ก้อนครับ แต่หมอก็หนักใจที่ทั้งสองก้อนมันอยู่ในตำแหน่งที่ห่างกันแบบเหนือกับใต้ที่สมองส่วนหลังครับ ซึ่งพอผ่าจริงๆ ก็เหมือนที่คาดไว้ครับคือยาก และสุดท้ายก็เอาออกไปเพียงก้อนเดียวในคราวนี้ ออกจากห้องผ่าตัดคราวนี้พี่ชายผมมีอาการไม่ค่อยดีนัก นอนปวดและมึนพร้อมกับมีอาเจียรอยู่ตลอด พี่ชายอายุ 43 ปีแล้วครับ ซึ่งอายุอาจจะมีส่วนที่ทำให้ร่างกายฟื้นตัวช้าลงด้วย อีกอย่างแกก็ทำงานค่อนข้างหนักครับ เปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวซึ่งขายตอนบ่ายแก่ๆ และปิดเอาตอนเกือบรุ่งเช้าครับ และลักษณะการทำงานร้านอาหารอย่างนี้ก็อย่างที่เห็น คืองานหนักครับ ต้องวุ่นอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะช่วงที่ลูกค้ามาเยอะๆ ก็จะยุ่งเป็นพิเศษ อาจจะเพราะว่าพอเป็นอย่างนี้ทุกวันเป็นเวลานานหลายปีร่างกายก็เลยล้าครับ พอมาผ่าสมองทีก็เลยบอบช้ำนานหน่อย
แต่ก็มีข่าวดีครับ วันสองวันมานี้แกก็ดีขึ้นเยอะ เริ่มจะหายปวดหัว แต่ก็ยังมึนอยู่ครับ แต่แค่นี้ผมก็ดีใจมากครับ ที่ทราบอย่างนี้ เพราะนั่นแสดงว่าเริ่มจะฟื้นแล้วครับ แสดงว่าร่างกาย"เอาอยู่" ครับ แต่ที่ยังห่วงอยู่นิดก็คือว่า แล้วเนื้องอกอีกก้อนที่เหลืออยู่จะทำอย่างไรครับ... สงสัยอีกไม่นานคงต้องมาผ่าอีกรอบ
ชีวิตก็ต้องลุยกันต่อไปครับ ตราบใดที่ระฆังยังไม่หมดยกเราก็ต้องเดินหน้ากันต่อไป ตายนั้นมันง่ายเกินไปครับ ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะนะครับ
แล้วพบกันใหม่ครับ สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น