สวัสดีครับ เช้าวันเสาร์ที่แสนสบาย
ผมเพิ่งกลับจากเวียดนามมาถึงเมื่อคืนนี้ตอนดึกๆ ครับ ไปประชุมกับผู้ร่วมงานชาวเวียดนามที่เมืองโฮจิมินห์หรือไซ่ง่อนครับ เป็นเมืองที่เจริญมากๆทางตอนใต้ของเวียดนาม ผมเคยไปทำงานแบบประจำอยู่ที่นั่นเลย 3 ปีครับ ช่วงปี 49-51 ซึ่งบรรยากาศของเมืองและความเป็นอยู่นั้นสบายๆ และมีเสน่ห์ดีครับ เป็นเมืองเล็กๆ มี่เต็มไปด้วยรถมอเตอร์ไซค์ ที่่ขับกันอย่างสบายๆ ไม่เร่งรีบ ดูภายนอกเหมือนวุ่นวายแต่ที่จริงมันก็มีระเบียบอยู่ในตัวมันเองครับ ... ฟังดูงงๆ แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นครับ
เอารูปเฝอหรือก๋วยเตี๋ยวเวียดนามมาลงให้ดูกันครับ ส่วนใหญ่ที่เวียดนามคนจะทานเฝอเนื้อวัวกันมาก นอกจากเนื้อก็จะมีเฝอไก่บ้าง แต่ที่เป็นปลาหรือหมูไม่มีครับ ผมทานแรกๆก็รู้สึกแปลกๆ เพราะรสชาติไม่เหมือนก๋วยเตี๋ยวบ้านเรา แต่พอนานๆ ไปก็ชอบครับ เราสามารถปรุงรสเองด้วยเหมือนกันนะครับ เครื่องปรุงก็มีอย่างเช่น ซ้อสมะเขือเทศ กับซ้อสอะไรอีกอย่างซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่าทำมาจากอะไร แต่เห็นเป็นสีคล้ำๆ หนืดๆ และยังมีมีมะนาว มีพริกสดหั่นเป็นชิ้นใหญ่ๆ ให้ด้วย ปกติพริกสดพวกนี้จะเผ็ดมากครับ บางครั้งแค่ใส่เข้าไปน้ำซุปก็มีรสเผ็ดแล้ว แต่ถ้าจะให้มันก็ต้องทานพริกสดๆพวกนี้เข้าไปด้วยครับ... นอกจากเครื่องปรุงเหล่านี้แล้ว ก็ยังมีผักสดชนิดต่างๆด้วย เช่นถั่วงอก ผักชีฝรั่ง หรือพวกใบโหระพาเป็นต้นครับ ทานบ่อยๆเข้าก็ต้องบอกว่าติดใจ และ "อร่อยมาก" ครับ
อาหารเวียดนามส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีน้ำมันครับ ทำให้เวลาทานไม่ต้องคิดมากว่าจะได้รับน้ำมันส่วนเกินมากเกินไป และก็ไม่เลี่ยนด้วย อาหารอีกอย่างหนึ่งที่ผมชอบมากก็คือผัดผักบุ้งครับ ที่เวียดนามผัดผักบุ้งจะใส่แค่กระเทียมสดทุบเป็นชิ้นเล็ก แต่ไม่ถึงกับละเอียดนะครับ ใส่ไม่มากเท่าไหร่ แค่พอได้กลิ่นหอมๆ และดูเหมือนว่าจะใส่เกลือด้วยนิดหน่อย ใ่ส่น้ำมันน้อยมาก จึงกินได้อย่างสบายใจ และกิน กิน กิน อย่างเอร็ดอร่อยครับ ฮ่าๆ ที่โน่นเวลาทานข้าวใช้ตะเกียบครับ ดังนั้นเวลามีพวกน้ำๆ ก็จะมีถ้วยเล็กๆให้ตักใส่ส่วนตัว แล้วก็ซดกันเลยโลด ...
กลับไปเวียดนามคราวนี้ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมครับ ที่เปลี่ยนไปก็คงจะมีแค่มีตึกใหญ่ๆ ผุดขึ้นมาอีกสองสามแห่ง ไม่มากมายอะไรเลย รถมอเตอร์ไซค์ก็ยังวิ่งกันเต็มถนนเหมือนเดิม ได้เจอเพื่อนๆเวียดนาม ทุกคนก็ยังน่ารัก และเป็นมิตรมากๆ ตอนกลับเพื่อนๆก็ซื้อกาแฟซองแบบพร้อมปรุง ยี่ห้อ G7 ที่หอมมากๆ และเข้มข้นด้วย ฝากให้มาหลายกล่องเลย นอกจากนั้นก็ยังซื้อเม็ดบัวอบแห้งให้มาอีกต่างหาก ให้มาสองถุงใหญ่ๆ พอเอาของใส่ในเป้ที่ผมใช้ใส่เสื้อผ้าไปใบเีดียวก็เลยเต็มแบบแทบล้นออกมา และหนักขึ้นอีกเยอะเลย อย่างนี้คราวหน้าต้องซื้อกระเป๋าล้อลากแทนซะแล้วครับ
แถมอีกนิดนะครับ คือตอนพักงานตอนเที่ยงได้คุยกันกับเพื่อนชาวเีวียดนามเกี่ยวกับชากาแฟนิดหน่อย เพราะเราพักดื่มกาแฟกัน เพื่อนเวียดนามก็คุยให้ฟังว่าชาเป็นเครื่องดื่มที่นิยมในเวียดนามมากกว่ากาแฟครับ โดยเฉพาะชาเขียว ที่ดื่มกันเป็นประจำเลย และเวลาชงบางคนก็จะชอบเด็ดยอดชาอ่อนสดๆ มาใส่ลงในถ้วยน้ำชาที่ชงจากใบชาแห้งด้วย ฟังแล้วรู้สึกถึงศิลปะของการดื่มชาของชาวเีวียดนามเลยนะครับ ส่วนกาแฟเค้าก็บอกว่ากาแฟของชาวเีวียดนามที่ดื่มกันเองจะชงเข้มกว่าที่บริการให้กับชาวต่างชาติครับ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะแบ่งแยกอะไรนะครับ แค่กำลังจะบอกว่าปกติคนเวียดนามดื่มกาแฟเข้มข้นมากๆ เท่านั้นเอง แล้วคุยกันใหม่ครับ ยังมีเรื่องราวอีกเยอะเลย สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น