วันอังคารที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

เจาะคอ ... รอให้เลือด

สวัสดีค่ำวันอังคารครับ วันนี้ทุกคนคงสบายดีกันนะครับ ใครที่ทำงานก็คงยังไม่เหนื่อยเท่าไร ส่วนใครที่ต้องไปเรียนก็คงยังสนุกกับคุณครูและเพื่อนๆอยู่ ก็เพิ่งวันทำงานได้สองวัน หรือถ้าไปเรียนก็วันที่สองของสัปดาห์เองนี่ครับ... ฮ่าๆ ส่วนผมก็เริ่มจะเหนื่อยๆนิดหน่อย อยากจะนอนตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ราตรีนี้ก็ยังคงอีกยาวนานนัก ที่สำคัญยังไม่ได้ออกกำลังกายเลยนี่นา

พรุ่งนี้มีคิวไปหาหมอจักษุที่ศิริราชครับ ต้องไปตรวจเนื้องอกในตาครับ หมอนัดหลังจากคราวที่แล้วหกเดือนครับ ก็เป็นการตรวจเพื่อติดตามอาการตามปกติ หวังว่าคงไม่มีอะไรมาก แต่ที่แน่นอนคือต้องเหนื่อยแน่ๆ เหนื่อยกับการขับรถไปและเหนื่อยกับการต้องนั่งหลับตาเพื่อรอให้ม่านตาขยายนี่แหละครับ แล้วคนไข้ก็เยอะมาก ก็เลยนั่งรอนานนิดนึง แล้วจะมาเล่าให้ฟังใหม่พรุ่งนี้ครับ

วันนี้ว่าจะเล่าเรื่องตอนที่ไปผ่าตัดต่อมหมวกไตขวานี่แหละครับ ที่จะเล่าก็คือเรื่องที่หมอเจาะคอเพื่อเอาเข็มให้เลือดใส่ไว้ครับ พอฟื้นจากสลบขึ้นมาก็เห็นว่ามีเข็มฝังไว้ตรงคออยู่แล้ว พยาบาลบอกว่าเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับกรณีฉุกเฉินที่ต้องให้เลือดกระทันหัน ตรงคอนี้จะดีที่สุด เพราะมีเส้นเลือดแดงใหญ่อยู่ครับ ดูในรูปก็จะเห็นว่ามีเส้นเลือดสีแดงเส้นใหญ่มากอยู่ตรงข้างๆคอของเรา เส้นนี้แหละครับ สำคัญนัก มันจะนำเลือดเข้าสู่หัวใจได้เร็วที่สุดเลยครับ ถ้าในภาวะปกติ ก็แค่ให้เลือดที่แขนก็โอเคแล้วล่ะครับ สำหรับผมคราวนั้นหมอเจาะเตรียมไว้แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ครับ เพราะร่างกายก็ฟื้นคืนมาได้อย่างปกติ ถึงแม้จะมีการให้เลือดเหมือนกัน แต่ไม่จำเป็นต้องให้ที่คอครับ ก็ให้ที่แขนครับ จำไม่ได้แล้วว่าให้เลือดไปเท่าไหร่ กี่ซีซี แต่ก็ทำให้สดชื่นขึ้นมากเลยครับ ต้องขอบคุณเจ้าของเลือดด้วยที่ทำให้ผมได้แข็งแรงขึ้นครับ ที่ผ่านมาผมก็เคยไปบริจาคเลือดอยู่บ่อยๆ ตามโอกาสครับ ถึงแม้ว่าช่วงหลังจะเป็นเบาหวานแล้ว ก็ยังบริจาคจนได้สองสามครั้ง ก็ยืนยันกับเจ้าหน้าที่ครับ ว่าสบายมาก บริจาคได้ ไม่เป็นไร ส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่ก็จะลังเลนิดหน่อยเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็คงเห็นความตั้งใจของเราก็เลยยอม แต่ก็มีการสอบถามอาการต่างๆอยู่พอสมควรเลยครับ หลังจากบริจาคทุกครั้งผมก็มีอาการปกติดี ไปดื่มน้ำหวานนิดหน่อย ที่ดื่มไม่มากเพราะเป็นเบาหวานนี่แหละครับ แล้วก็เดินสบายๆ ออกจากที่รับบริจาคเลือด ไม่เคยเป็นลมด้วยครับ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ก็ไม่แน่... อาจจะล้มตึงลงไปกองเลยก็ได้ ฮ่าๆ

แล้วพบกันใหม่วันพรุ่งนี้ครับ อย่าลืมมีอารมณ์ดีกันทุกคนนะครับ สวัสดีครับ...

3 ความคิดเห็น:

  1. รบกวนสอบถามหน่อยค่ะ คือเรากำลังเป็นโรคนี้ และำกำลังจะเข้ารับการผ่าตัดเช่นกัน อยากทราบว่ากว่าจะฟื้นตัวจากการผ่าตัดใช้เวลานานไหมคะ แล้วคุณผ่าตัดที่โรงพยาบาลไหนคะ หลังผ่าแล้วอาการโดยรวมปกติไหมคะ

    ขอบคุณสำหรับคำตอบไว้ล่วงหน้าค่ะ

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ดีใจมากครับที่ได้รับคำถามจากคุณ Pa-Lo-Kai-Tun เพราะทำให้รู้ว่ามีคนอ่านและเรื่องที่เขียนไปน่าจะมีประโยชน์บ้างน่ะครับ ผมผ่าตัดที่โรงพยาบาลศิริราชครับ กับอาจารย์ธวัชชัย แผนกศัลยกรรมระบบทางเดินปัสสาวะ (ไม่แน่ใจว่าเขียนชื่อแผนกถูกหรือเปล่า แต่ก็ประมาณนี้แหละครับ) ผมเข้าห้องผ่า่ตัด 9 โมงเช้าของวันที่ 20 แล้วพอวันที่ 21 ตอน 11 โมงเช้าก็ออกจากห้องไอซียูครับ รวมเวลาก็วันกว่าๆ คือหลังผ่าตัดแล้วหมอให้อยู่ห้องไอซียูต่ออีก 24 ชั่วโมงครับ

      หลังผ่าตัดแล้วพอหมดฤทธิ์ยาสลบผมก็ฟื้นเลยครับ ตื่นมาในห้องไอซียู ก็ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บอะไรมาก เพราะว่าหมอให้ยาแก้ปวดไว้ครับ เรียกว่าแทบไม่เจ็บปวดเลยมากกว่า สบายมากครับ ผมออกจากโรงพยาบาลวันที่ 28 ครับ รวมเวลาอยู่ในโรงพยาบาลก็ 10 วันนับตั้งแต่วันเข้าก่อนผ่าหนึ่งวันและรวมวันออกด้วย กลับมาพักต่อที่บ้านอีกสองอาทิตย์ครับ อาการทั่วไปปกติดีครับ ที่จริงสามารถไปทำงานได้เลยหลังออกจากโรงพยาบาลได้หนึ่งอาทิตย์ครับ แต่ก็ยังอยากพักต่อครับ แฮ่ๆ

      อาการอื่นๆ ก็มีแค่เจ็บแผลที่ผ่าครับ แต่ก็ไม่มาก ทนได้สบายๆ เรื่องอื่นๆก็ปกติดีครับ ทานอาหารได้ทุกอย่างตามปกติ เดินเล่นได้ ขับรถได้ เที่ยวได้เหมือนเดิม ออกไปทานอาหารนอกบ้านก็โอครับ อ้อที่มีไม่เหมือนเดิมอีกอย่างก็คือ มีรอยแผลเป็นที่หน้าท้องครับ เหมือนพวกนักเลงโดนมีดฟันมาเลย...

      สบายๆนะครับ และขอให้การผ่าตัดเรียบร้อยดี กลับมาคุยกันใหม่นะครับ

      ลบ
    2. ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงสำหรับคำตอบค่ะ เราพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคและการรักษามาระยะหนึ่งแล้ว แต่ค่อนข้างมีน้อยและไม่ละเอียดค่ะ

      ตอนนี้ใกล้จะเข้ารับการผ่าตัดแล้วก็ยิ่งกังวลไปสารพัด กลัวมีแผลเป็นด้วย 555+
      แต่ก็คงต้องเลิกกลัวค่ะ เพราะยังไงคงมีแน่ๆ ^^

      ขอบคุณจากใจจริงๆนะคะที่คุณเขียนเล่าสู่กันฟัง ขอให้สุขภาพแข็งแรงๆนะคะ

      ลบ