สวัสดีครับ ไม่เจอกันหลายวัน วันนี้มีเรื่องเบาๆมาคุยกันครับ เรื่องเบาๆ แต่ว่าสำคัญกับทุกคนเลยนะครับ ก็คือว่า เหมือนที่เขียนเป็นชื่อเรื่องไว้นั่นแหละครับ คือ เป็นโรคนี้แล้ว ตอนนี้ยังรักษาไม่หาย คือยังไม่มียารักษาให้หายขาดครับ แต่ว่าเราก็มีวิธีรับมือกับมันครับ
เค้าบอกว่าวิธีที่ดีที่สุดในการรับมือกับโรคนี้คือการที่เราต้องได้รับการตรวจวินิจฉัยโดยเร็ว มีการติดตามและรักษาอย่างเหมาะสมกับสถานะการณ์ โดยให้ร่างกายมีการบอบช้ำน้อยที่สุด และคำนึงถึงสุขภาพโดยรวมในระยะยาว พูดง่ายๆก็คือถึงแม้ว่าจะยังไม่มียารักษาให้หายขาดได้แต่ก็มีแนวทางปฏิบัติที่จะทำให้เราอยู่กับมันได้อย่างมีความสุข (ตามสมควร) นั่นก็คือเราต้องได้รับการตรวจที่ทันเวลา ไม่ช้าจนเกินไปจนอาการของโรค (เนื้องอก หรือ ซีสต์) เป็นมากจนเกินไป ซึ่งจะทำให้การรักษายากลำบากขึ้น และอาจเป็นอันตรายได้ อย่างเช่นในกรณีของผมที่ตอนผ่าสมองครั้งแรกนั้นกว่าจะรู้ว่าเป็นอะไรก็เกือบสายเกินไป เมื่อเนื้องอกได้โตมากจนไปเบียดเนื้อสมองจนเป็นแผล และไปขัดขวางทางเดินของน้ำไขสันหลังในสมอง จนทำให้เกิดน้ำคลั่งในสมอง สมองบวม และปวดหัวจนแทบจะทนไม่ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้รับการผ่าตัดทันเวลาก็จะเสียชีวิตได้ เป็นต้นครับ
นอกจากนี้การติดตามอาการหลังการผ่าตัด หรือการติดตามขนาดของเนื้องอกในอวัยวะต่างๆ อย่างใกล้ชิดก็สำคัญมากเช่นกัน หรือถึงแม้จะได้รับการผ่าตัดเอาออกแล้วก็ตาม เพราะว่าเนื้องอกหรือซีสต์จากโรคนี้มันสามารถเกิดขึ้นมาได้อีกหลายต่อหลายครั้งนั่นเอง จะเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่จะรับมือกับมันแต่ก็ไม่ยากเกินไปใช่ไหมครับ ถึงอย่างไรมันก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเราอยู่แล้ว หาวิธีรับมือที่จะอยู่กับมันให้ได้นะครับ นอกจากการตรวจและติดตามผลโดยแพทย์แล้ว ตัวเราเองก็มีหน้าที่ที่สำคัญเช่นกันคือต้องดูแลร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ และจัดการกับความเครียดให้ได้ ต้องไม่เครียดมากจนเกินไปนะครับ เพราะความเครียดนั้นส่งผลไม่ดีโดยตรงต่อร่างกายนะครับ ส่วนผลต่อจิตใจก็คงทราบกันดีอยู่แล้วว่าเป็นอย่างไร
ขอให้ทำงานให้สนุกนะครับ สวัสดีครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น