สวัสดีครับ
วันนี้จะเล่าเรื่องกาแฟที่เวียดนามหน่อยนะครับ และอีกสองสามวันก็คงจะเป็นเรื่องกาแฟที่เวียดนามนี่แหละครับ แต่คงไม่ได้เขียนเชิงวิชาการหรอกครับ เรื่องเชิงวิชาการนั้นผมว่าหาอ่านง่ายอยู่แล้ว แค่เสิร์ชในอินเตอร์เน็ตแป๊บเดียวก็อ่านกันไม่ทันแล้วครับ แต่ที่ผมจะเขียนถึงก็จะเป็นประสบการณ์ตรงจากที่ได้ไปอยู่เวียดนามมาสามปี และยังได้กลับเข้าไปอีกหลายต่อหลายครั้งเนื่องจากงานนี่แหละครับ และสิ่งที่ชอบมากเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับเวียดนามก็คือรสชาติและบรรยากาศของการดื่มกาแฟนี่แหละครับ
เรื่องที่จะเล่าจะเป็นประสบการณ์ที่เวียดนามใต้หรือที่ไซ่ง่อนหรือโฮจิมินห์นะครับ เมืองไซ่ง่อนก็คือเมืองโฮจิมินห์ครับ อันเดียวกัน จริงๆแล้วก็มีโอกาสได้ไปเมืองอื่นๆอีกหลายแห่งอยู่เหมือนกันครับ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการกินกาแฟแล้ว ก็เหมือนๆกันครับ วิธีการเท่าที่ไปเจอมาก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันมาก
เชื่อไหมครับว่าเวียดนามส่งออกกาแฟเป็นอันดับสองของโลก! เป็นรองแค่บราซิลที่เดียวครับ แต่อันนี้เป็นความจริงเมื่อประมาณสี่ห้าปีที่แล้ว ตอนนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ายังเป็นอย่างนั้นอยู่หรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเราก็จะเห็นแล้วว่ากาแฟที่เวียดนามนั้นมีมากจริงๆนะครับ
ผมอยู่ที่เวียดนามกินกาแฟทุกวันครับ แถมบางวันก็สองแก้วอีกต่างหาก จะมีที่ไม่ได้กินก็ตอนที่กลับมาบ้านที่เมืองไทยนี่แหละครับ ซึ่งเฉลี่ยแล้วก็เดือนละครั้งครับ ครั้งนึงก็ประมาณห้าวันได้ ดังนั้นถ้าคิดง่ายๆก็อยู่เวียดนามสามร้อยวันต่อปี รวมแล้วกินกาแฟประมาณมากกว่าสามร้อยถ้วยต่อปี รวมสามปีก็พันกว่าถ้วยครับ ฮ่าๆ... เมากาแฟกันไปเลยนะครับ
ส่วนวิธีการกินและร้านกาแฟหรือบรรยากาศอะไรต่างๆ เอาไว้จะมาเล่าวันหลังนะครับ สำหรับวันนี้สวัสดีครับผม ซิน จ่าว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น