วันนี้อยากจะมาอัพเดทเรื่องสุขภาพกันสักหน่อยครับ ห่างหายไปนานจากเรื่องธรรมดาๆ แต่มีความหมายมากอย่างนี้นะครับ ถ้านับตั้งแต่รู้ตัวว่าเป็นเบาหวานครั้งแรก ถึงตอนนี้ก็เกือบแปดปีเข้าไปแล้ว ทานยาทุกวันครับ มีแต่เพิ่มไม่มีลดเลย เพราะว่าผลของน้ำตาลสะสมไม่เคยลดลงเลย ไปตรวจทีไรก็มีแต่คงที่กับเพิ่มขึ้น เคยลดเหมือนกันอยู่นะครับ แต่น้อยมาก สุดท้ายก็ต้องเพิ่มยา ผมเคยพยายามลดอาหารและออกกำลังกาย แต่ก็ทำได้ยาก คือทำให้สม่ำเสมอนี่เป็นอะไรที่ยากมาก ทำได้อย่างมากก็อาทิตย์สองอาทิตย์แล้วก็กลับไปทำตัวนุ่มนิ่มอีก... ฮ่าๆ ก็ประมาณว่าพอมันเพลียๆเหนื่อยๆ เราก็ตามใจตัวเองเหมือนเดิมนั่นแหละครับ ไม่ค่อยออกกำลังกาย บางครั้งก็หาข้ออ้างในการกินขนมหวาน อย่างเช่น เอานะ นิดหน่อย นานๆ ครั้ง อะไรพวกนี้เป็นต้น พอมันนานๆครั้งบ่อยๆเข้ามันก็เอาไม่อยู่นั่นแหละ ไปหาหมอทีไรก็ตั้งใจใหม่ทุกครั้งว่าคราวหน้าเจอหมอต้องทำให้หมอประหลาดใจให้ได้ โดยการเห็นน้ำตาลลดลงยอะๆ แต่ก็ทุกครั้งแหละครับ คุณหมอคงไม่ประหลาดใจเพราะว่ามันไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงสักเท่าไร...
บางครั้งรูปแบบการใช้ชีวิตที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมันก็ทำให้คุณภาพชีวิตเราไม่เปลี่ยนเหมือนกัน ผมว่านะ... อยากหายจากโรคก็คงต้องทำอะไรที่มันต่างออกไปให้ได้ ก็เราเป็นอย่างนี้เพราะเรามีการใช้ชีวิตอย่างนี้ ดังนั้นถ้าจะให้มันหายมันก็คงต้องทำอะไรที่มันแตกต่างออกไปใช่ไหมครับ เอาไว้วันไหนที่ผมเอาชนะน้ำตาลได้แล้วจะมาเล่าสู่กันฟังนะครับ ว่าทำอย่างไร ตอนนี้ยังไม่กล้าเล่าเพราะว่ายังทำไม่สำเร็จ ไม่แค่นั้นยังทำท่าว่าจะแพ้อีกต่างหาก
แล้วพบกันใหม่ สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น