ภาพจาก nationalgeographic.com
สวัสดีครับ
วันนี้คงเอาเรื่องเบาๆมาเขียนกันนะครับ เป็นเรื่องของความรักหรืออะไรที่ใกล้ๆกับความรักนี่แหละครับ บางคนบอกว่าความรักเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่ายที่สุดในโลก แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยากที่สุดในโลกได้เหมือนกัน โดยเฉพาะตอนที่เรารู้สึกว่าเอ๊ะ ทำไมความรักของเรามันไม่เห็นเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นเลย ทำไมมันดูขัดข้องไปหมด ไม่เห็นจะหวานแหววเหมือนคู่อื่นๆเลย อะไรอย่างนี้เป็นต้นครับ
สำหรับวันนี้ผมอยากจะเอาเรื่องที่มีผู้ป่วยท่านหนึ่ง เป็นหญิ่งสาวชาวต่างชาตินะครับ ได้มาเขียนแชร์ไว้ว่า พอแฟนหนุ่มของเธอทราบว่าเธอเป็นโรค VHL พวกเขาก็จากไป... ที่เขียนว่าพวกเขาก็เพราะว่ามันเกิดขึ้นหลายครั้งกับหลายคนแล้วครับ หนุ่มๆเหล่านั้นให้เหตุผลประมาณคล้ายๆกันว่าเพราะไม่อยากต้องมาเจ็บปวดในอนาคตถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอหรือกับครอบครัว... อะไรหรือครับที่จะเกิดขึ้นได้บ้าง ก็อย่างเช่นตัวเธอเองต้องเจ็บป่วยหนักจากการผ่าตัด อาจต้องรักษาไปตลอดชีวิต หรืออาจจะพิกลพิการ อะไรอย่างนี้เป็นต้น หรือที่อาจจะมีตามมาอีกก็อย่างเช่นการที่ลูกหลานจะต้องมารับถ่ายทอดโรคนี้อีก ซึ่งไม่รู้ว่าจะไปจบลงที่ตรงไหนน่ะซีครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างใหญ่ที่มองข้ามไม่ได้เลยนะครับ สามีภรรยาบางคู่อาจจะตัดสินใจไม่ยอมมีบุตรเลยทีเดียวครับ เพราะไม่อยากจะถ่ายทอดโรคนี้ให้กับลูกที่จะเกิดมาในอนาคตอีก
การมีลูกที่เป็นโรคนี้และต้องเข้ารับการผ่าตัดเป็นสถานการที่หนักหนาสำหรับพ่อแม่มากเลยนะครับ เป็นความรู้สึกที่แย่มากๆที่สามารถเกิดขึ้นกับพ่อแม่ได้ตลอดเวลาที่นึกถึงว่าลูกของตัวเองเป็นโรคนี้กันเลยทีเดียวครับ อย่างแรกเลยก็คือเราจะรู้สึกว่าเราเป็นต้นเหตุโดยตรงที่ทำให้ลูกต้องมาเป็นโรคนี้ด้วย... อันนี้นี่แน่ๆเลยนะครับเนี่ย ความรู้สึกนี้ แล้วอีกอย่างก็คือเราก็จะต้องมาทรมานอีกครั้งตอนที่ลูกต้องเข้าโรงพยาบาล เห็นลูกต้องทรมานตอนที่ต้องผ่าตัดหรือไปเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องไปตลอดชีวิตอะไรอย่างนั้นนั่นเองครับ
แต่สำหรับพ่อแม่หลายๆคู่ ซึ่งก็คือส่วนใหญ่หรือแทบจะทั้งหมดของคนที่เป็นโรคนี้มักจะไม่ค่อยเข้าใจถึงกลไกการถ่ายทอดทางพันธุกรรมครับ ก็เลยมีลูกมีหลานกันไปแล้ว กว่าจะเรียนรู้และเข้าใจก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็คงได้แต่ทำการรักษากันไปครับ
เห็นมั้ยครับว่าบางครั้งความรักก็มีอะไรมากกว่าแค่ความ...อะไรอะไร... ที่ฉาบฉวยนะครับ ความรักที่แท้คงจะมีความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจเกิดร่วมด้วย ถ้าเรามีความรักที่แท้จริงให้แก่กัน เราคงจะรู้สึกอบอุ่น...มั้งครับ?
สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น