วันจันทร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2556

ตรวจอัลตราซาวด์ติดตามผลถุงน้ำที่ไต


สวัสดีครับ

วันนี้ผมไปพบแพทย์ตามนัดเพื่อติดตามผลการรักษาไตซึ่งได้ตัดไตซ้ายและต่อมหมวกไตขวาไปเมื่อสองปีที่แล้วที่โรงพยาบาลศิริราชมาครับ ตั้งแต่ผ่าตัดเสร็จไป หมอก็มักจะนัดตรวจทุกๆ 6 เดือนครับ ซึ่งก็ไม่มีการตรวจอะไรเป็นพิเศษนอกจากจะให้ทำอัลตราซาวด์เพื่อดูความผิดปกติที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในช่องท้อง ซึ่งก็ได้แก่พวกถุงน้ำหรือเนื้องอกที่ตับอ่อน ที่ไต หรือที่ตับเป็นต้นครับ ผมไปตรวจคราวนี้ก็ดูในท้องหมดแหละครับ ตรวจตั้งแต่ตับ ตับอ่อน ม้าม ไต ต่อมหมวกไต และต่อมลูกหมากอีกต่างหาก ตอนนี้ทุกอย่างยังอยู่กันปกติดี จะมีก็แต่พวกซีสต์ที่ไตขวาข้างที่ยังเหลืออยู่นี่แหละครับ ที่เค้าเขียนผลการตรวจไว้ว่ามันเห็นเป็นช่องๆในตัวถุงน้ำเอง และยังแนะนำให้ตรวจเพิ่มติดตามผลด้วย แต่หมอก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับตรงนี้มากนักหรอกครับ อาจเป็นเพราะว่ามันยังไม่มีอะไรก็ได้นะครับ ก็เลยแค่นัดให้มาตรวจติดตามผลโดยการทำอัลตราซาวด์อีกที 6 เดือนข้างหน้าครับ

สำหรับวันนี้ค่าการทำงานของไต หรือ creatinine วัดได้จากการตรวจเลือด 1.45 ครับ ซึ่งก็ลงจากคราวที่แล้วมาจุดหนึ่งอะไรประมาณนั้น ซึ่งจะว่าไปก็เรียกว่าเท่าเดิมก็ได้ครับ เพราะมันลดลงน้อย คงไม่ได้มีความสำคัญอะไรนัก แต่ที่มันสำคัญสำหรับผมก็คือว่ามันไม่ได้มากขึ้นครับ ซึ่งก็แปลว่าไตเราไม่ได้แย่ลง หมอบอกว่ามันก็ยังทำงานได้ตามปกติของมัน  แต่ผมก็ห่วงเรื่องอาหารการกินนิดหน่อย ก็เหลืออยู่ข้างเดียวนี่ครับ แถมยังมีถุงน้ำอีก ก็ต้องดูแลกันเป็นพิเศษหน่อย หมอก็บอกว่าถ้าจะลดอาหารเพื่อจะดูแลมันเป็นพิเศษก็คงให้ลดพวกเค็ม-หวาน-มัน ครับ ต่อไปก็คงจะลดให้มากขึ้นอีกนิด จริงๆแล้วตอนนี้ก็ลดอยู่แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ก็คงต้องงดไปเลยมั้งครับ... ก็น่าจะดีเหมือนกัน เราจะอยู่เพื่ออร่อยหรืออยู่เพื่อทำอย่างอื่น แล้วได้ทำนานๆก็คงต้องเลือกเอาครับ ก็ไปหาความสุขจากอย่างอื่นแทนละกัน ไม่ต้องมัวหาแต่จากการกินก็ได้ครับ.. ฮ่าๆ ก็ดีเหมือนกันนะ ผมว่ากินน้อยลง คือกินเพื่ออยู่ มันก็ลดอะไรๆลงได้หลายๆอย่างเหมือนกันนะครับ ไม่ต้องคอยหาเครื่องปรุงมาเติม ไม่ต้องคิดเมนูอะไรมาก มีอะไรก็กินๆไปก็ง่ายดีเหมือนกัน

เดี๋ยวนี้ก่อนกินข้าวผมพยายามจะท่องแบบที่พระสวดก่อนฉันอาหารเหมือนกันครับ ท่องได้นิดหน่อยแค่ท่อนแรก นอกนั้นก็นึกเป็นภาษาไทยเอาครับ ว่าจะกินเพื่ออยู่ เพื่อให้ร่างกายอยู่ได้เท่านั้น ก็ดีเหมือนกัน กินน้อยลง แต่ก็ต้องอดทนเหมือนกันนะครับ หลายอย่างก็อยากกิน เห็นขนมหวานก็ยังอยากกินอยู่ ยิ่งเราพยายามจะหยุดหรือห้ามอะไรก็ตาม... มันเหมือนจะมีแรงดึงดูดให้เข้าหามากขึ้น... แปลกนะครับ ลองสังเกตตัวเองดู

เขียนมาเยอะแยะ คงต้องพอก่อนแล้ว ดูแลสุขภาพกันให้ดีนะครับ แล้วจะเอามาเล่าให้ฟังกันใหม่ สวัสดีครับ

วันอังคารที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2556

ผ่าตัดเนื้องอกที่ถุงอัณฑะ - เนื้องอกและซีสต์เนื่องจากโรค VHL อีกแล้ว

สวัสดีครับ

หายไปเป็นเดือนเลย ก็เหมือนเดิมครับ พักฟื้นอีกแล้วหลังจากที่ไปหาหมอและผ่าตัดอีกครั้ง ห่างจากผ่าสมองครั้งที่แล้วแค่เดือนนิดๆก็ได้เวลาผ่าตัดอีก เอามาเล่าสู่กันฟังเพื่อเป็นความรู้ครับ ไม่ได้มีอะไรอย่างอื่นหรอกครับ ที่จริงเรื่องอย่างนี้บางครั้งเราก็อายเกินกว่าที่จะเล่าให้คนอื่นฟังนะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ สำหรับโรคนี้แล้วหลายท่านที่เป็นก็ยังไม่รู้หรอกครับว่ามันมีโอกาสเกิดขึ้นที่ไหนได้อีก ผมไปผ่าตัดเนื้องอกที่ถุงอัณฑะคราวนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว ห่างจากคราวที่แล้วก็เก้าปีพอดีครับ ที่จริงก็นานพอสมควร หลังผ่าตัดครั้งแรกได้ไม่นานผมก็มีเนื้องอกหรือซีสต์ก็ไม่แน่ใจเกิดขึ้นมาใหม่ครับ มันก็ค่อยๆเกิดนะครับ ช้าๆ แต่ก็มาตลอด โตขึ้นทีละนิดๆ อาการก็ไม่มีอะไรมาก มันก็แค่เป็นก้อนๆที่คลำเจอเองได้เหมือนพวกซีสต์ที่เต้านมของคุณผู้หญิงอะไรอย่างนั้น ที่สำคัญก็ไม่ได้เจ็บปวดอะไร จนเรารู้สึกเฉยๆและขี้เกียจที่จะต้องไปหาหมอเพื่อผ่าตัดเอาออก อีกอย่างก็อายด้วยครับ อายที่จะไปบอกว่าเรามีอาการอย่างไร เป็นอะไรมา ก็มันก็น่าอายอยู่หรอกครับ อยู่ๆใครจะกล้าเดินไปบอกหมอ หรือโดยเฉพาะพยาบาลที่จะต้องสอบถามก่อนว่าเป็นอะไรมา? ตอนครั้งแรกผมก็ตัดสินใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็เอาก็เอา (วะ) ละ บอกก็บอก อายก็ไม่เป็นไร ซึ่งก็ดีครับ สุดท้ายก็ได้ผ่า ก็สบายใจกันไป

ครั้งที่สองคราวนี้เป็นซีสต์ทั้งสองข้าง ที่สำคัญอีกข้างหนึ่งมีหนองอยู่ด้วยครับ... สงสัยมันอักเสบ ถึงว่านะครับ มันรู้สึกเจ็บๆนิดๆ เป็นบางครั้ง ดีแล้วครับที่ตัดสินใจไปผ่าตัด ไม่งั้นอาจจะเป็นอะไรที่มากเกินกว่าจะแก้ไขก็ได้ นานๆไปใครจะไปรู้ ใช่ไหมครับ

การผ่าตัดก็ใช้เวลาไม่นานครับ ประมาณชั่วโมงนึงได้ หมอก็จัดการแทงหลัง หรือบล็อกหลังนั่นเองครับ ตอนที่ทำก็คงให้ยานอนหลับอ่อนๆด้วย เลยง่วงๆ ผมว่าผมหลับไปด้วยครับ สบายจริงๆ ผ่าเสร็จก็พักไม่นานแต่ก็หลายชั่วโมงอยู่ครับ ก็เอาจนเราแข็งแรงนั่นแหละครับ รวมแล้วก็ครึ่งวันกว่าได้ ผมหมายถึงสิบสามสิบสี่ชั่วโมงนะครับ ไม่ใช่สี่ชั่วโมง แล้วก็ขับรถกลับบ้านได้ มาพักต่ออีกสองสามวันก็ไปทำงานได้เหมือนเดิมครับ แต่ไปทำงานแรกๆก็เดินช้าๆ ขากางๆหน่อย ถ้าไม่สังเกตก็ไม่ทราบหรอกครับ ฮ่าๆ สบายมาก...

อย่าลืมนะครับว่าโรคนี้เนื้องอกสามารถเกิดขึ้นได้หลายที่เลย ทั้งสมอง ไขสันหลัง ตับอ่อน ไต ต่อมหมวกไต ถุงอัณฑะ รังไข่ ตา และหูชั้นในครับ แล้วแต่ว่าใครจะโชคร้ายเกิดที่ไหนบ้าง สำหรับผมเกิดทุกที่ยกเว้นที่หูชั้นในครับ อ้อ.. อีกที่ก็คือที่รังไข่ครับ ผมไม่มีครับ.. ฮ่าๆ รอดตัวไป

พบกันคราวหน้าครับ อย่าลืมใช้ชีวิตให้สนุกนะครับ

สวัสดีครับ